Fot. castles.com.ua
Nazwę Dobromil tłumaczy się jako „dobra mila do Felsztyna” – gniazda rodzinnego Herburtów.
Na placu rynkowym w Dobromilu skręcamy w prawo i przez Nowe Miasto (tutaj koniecznie należy obejrzeć ratusz i czynny kościół gotycki p.w. Św. Marcina z zachowanymi sklepieniowymi wnętrzami, ołtarzami i starymi organami) do wsi Bybło. Na jej początku znajduje się opuszczony budynek, z którego korzystał kiedyś kołchoz. Powstał on pod koniec XIX w. (właścicielami byli Tarnawscy) na miejscu dawnego rycerskiego zamku. Dzisiaj on jest mocno przebudowany i zamurowany. Będzie interesujący wyłącznie dla miłośników dawnych czasów.
Przez Chyrów podążając w stronę Starego Sambora dojedziemy do wsi StarA Sól ze wspaniałą secesyjną willą „Anna” i dawnym kościołem. We wsi skręcamy w lewo i drogą polną przez Zasadki dojedziemy prawie do Skeliwki, przed którą skręcamy w prawo. Interesuje nas sąsiednia wieś Czaple, w której szkoła zajmuje dawny budynek spolonizowanych Ormian Jędrzejewiczów.
Wzniesiono go na miejscu zamku Bożenckich w pierwszej ćwierci XIX w. Fasada główna klasycystycznego piętrowego budynku ma zatopiony portyk z czteroma parami doryckich kolumn i częścią fryzu, od tyłu zaś budynek zdobi ryzalit z pilastrami. Nie wiadomo, czy wewnątrz coś się zachowało po dawnym wystroju.
Stąd mamy 12 km do Sambora, który mijamy wg drogowskazów na Mościska i jeszcze za 23 km tą drogą zatrzymamy się w Krukienicach. Teren szkolny w tej miejscowości – to posiadłość Honoraty Drohojowskiej, wybudowana w stylu klasycystycznym w 1822 roku. Główny budynek piętrowy podkreśla ryzalit z dwoma parami kolumn, nakryty trójkątnym frontonem. Za czasów radzieckich do zabytku dobudowano salę sportową. Czy zachowały się autentyczne wnętrza – nie wiadomo. Obok znajduje się oficyna, pochodząca z tego samego czasu, oraz bardzo podobny pod względem stylu architektury piętrowy dom, który, prawdopodobnie, pojawił się już za sowietów. Za byłą posiadłością widać pozostałości parku.
W Krukienicach zachowała się również drewniana cerkiew Szymona Słupnika z 1803 roku.
Dmytro Antoniuk, tłumaczenie Irena Rudnicka, 16 maja 2019 r.
lp
