W okresie „międzymikołajkowym” (6 grudnia Św. Mikołaj przychodzi do dzieci z rzymskokatolickich rodzin i 19 grudnia – do chrześcijan wschodniego obrządku) do dzieci i młodzieży z polskiej organizacji społecznej „Świetlica Polska” zawitała Maria Konopnicka z bohaterami swojej bajki o „Krasnoludkach i sierotce Marysi”.
Młodzi artyści podczas koncertu recytowali wiersze wybitnej polskiej poetki, a dziecięcy zespół artystyczny „Ganzia z Samary” zaśpiewał dziewięć piosenek na słowa Marii Konopnickiej. Muzyka do jednej z nich została skomponowana przez prezesa Stowarzyszenia Walerego Istoszyna oraz Swietłanę Leontiewą.
Na zakończenie koncertu, kiedy już zabrzmiały słowa znanych kolęd polskich, na sali pojawił się Święty Mikołaj z prezentami, na których, chyba zupełnie całkiem przypadkowo, widniało logo Konsulatu Generalnego RP w Winnicy. Dzieci bardzo ucieszyły się cukierkom i słodyczom. Jeszcze bardziej cieszył się Święty Mikołaj, bowiem jego rola i polega na bezinteresownym niesieniu radości wszystkim, nie zależnie od wieku, czy narodowości.
Maria Konopnicka była wychowywana w tradycji chrześcijańskiej, w większości przez ojca (matka zmarła kiedy Maria była jeszcze dzieckiem). U sióstr sakramentek w Warszawie Maria Wasiłowska (takie nazwisko poetka nosiła po ojcu) poznała Elizę Pawłowską, późniejszą Orzeszkową. Przyjaźń ich, scementowana wspólnymi zainteresowaniami literackimi, przetrwała przez całe życie. Jedyny brat Marii, student politechniki w Liège Jan Wasiłowski, poległ 19 lutego 1863 w powstaniu styczniowym, w bitwie pod Krzywosądzem.
We wrześniu 1862 w kaliskiej katedrze św. Mikołaja Biskupa Maria Wasiłowska poślubiła Jarosława Konopnickiego, starszego od niej o 12 lat. Konopniccy z końca 1863 do 1864 roku mieszkali z pierworodnym synem Tadeuszem w Wiedniu i Dreźnie. W czasie dziesięciu lat małżeństwa z Jarosławem Maria urodziła ośmioro dzieci, dwoje z nich zmarło zaraz po urodzeniu. Lecz Konopnicka nie mogła – jak napisze później w jednym ze swych autobiograficznych wierszy – znieść ograniczeń, jakie narzucał jej mąż. Nie odpowiadała jej rola gospodyni domowej. A Jarosławowi nie podobały się z kolei literackie zainteresowania żony, która zadebiutowała i zaczęła pisać, właśnie w czasie ich małżeństwa. W Gusinie, gdzie przeniosła się rodzina Konopnickich, powstał poemat „W górach”, który przychylnie zrecenzował Henryk Sienkiewicz, dzięki czemu poetka uwierzyła w swój talent i postanowiła sama zadbać o dzieci i siebie. W 1876 roku roku poetka rozstała się z mężem i podjęła decyzję o opuszczeniu Gusina, w 1877 roku przeniosła się z dziećmi do Warszawy, gdzie mieszkała do 1890 roku. W stolicy poetka podjęła się pracy korepetytorki. W 1878 roku nagle zmarł jej ojciec. Wtedy też zaczęła uczestniczyć w konspiracyjnych i jawnych akcjach społecznych. W 1882 roku odbyła podróż do Austrii i Włoch, w 1884 roku w Czechach poznała J. Vrchlickiego, z którym nawiązała korespondencję. Około roku 1890 pojawiły się w poezji Konopnickiej nowe zainteresowania tematyczne, zwłaszcza dziełami kultury europejskiej oraz nowe sposoby nawiązań do tradycji.
W 1908 w miesięczniku „Przodownica” Konopnicka opublikowała Rotę, wiersz, który stanowił punkt kulminacyjny publicystycznej kampanii poetki przeciwko polityce germanizacyjnej w zaborze pruskim.
Utwory Konopnickiej zawierają protest przeciwko niesprawiedliwości społecznej oraz ustrojowi niosącemu ucisk i krzywdę. Nacechowane są patriotyzmem, liryzmem i sentymentalizmem.
Maria Konopnicka zmarła na zapalenie płuc 8 października 1910 w sanatorium „Kisielki” we Lwowie. Została pochowana 11 października 1910 na cmentarzu Łyczakowskim.
Wiktoria Białoszycka
{morfeo 708}
