Krematorium na Maidanku.
Niemiecki obóz koncentracyjny Majdanek był jednym z pierwszych wyzwolonych przez Armię Czerwoną obozów zagłady w okupowanej Polsce.
Ponad 130 tysięcy osób przeszło przez jego wrota, blisko 60 tysięcy już nigdy z niego nie wróciło. Na Majdanku Niemcy testowali różne sposoby uśmiercania ludzi i doprowadzenia ich do stanu skrajnego wycieńczenia. W tym obozie oprócz Kapo (osób nadzorujących wyznaczanych z niemieckich więźniów) nie było różnicy kim kto jest – Żyd czy Polak, Ukrainiec czy Słowak. Wszyscy byli traktowani jako podludzie, a symbolem tego niemieckiego traktowania był winkiel – metalowa tabliczka z numerem, których wyprodukowano tylko 20 tysięcy.
To znaczy, że jeden numer po śmierci więźnia mogły nosić co najmniej trzy następne osoby.
Odwiedzając Majdanek można obserwować zaskakujący „niemiecki porządek” na każdym metrze kwadratowym ponad 270 hektarów terenu obozowego. Napisy na niemieckich urządzeniach i elementach wyposażenia przypominają o do dziś prosperujących firmach w kraju nad Renem, który doskonale sobie radziły produkując zarówno maszyn dla uśmiercania ludzi jak i dla całkiem „cywilnego” zastosowania.
Puste pojemniki po gazie Cyklon-B oraz 50 tysięcy par do butów subtelnie spakowanych w jednym z baraków a także góra ludzkich prochów zebranych w miejscach pochówku przypominają, o tym że idea i chęć podporządkowania sobie innych czasami może przyćmiewać zdrowy rozsądek. Najstraszniejsze jest to, że wydarzenia, które miały miejsce 85 lat temu powtórzyły się w roku 2022, kiedy rosyjscy okupanci wprowadzili podobne sposoby traktowania ludzi w swoich własnych obozach filtracyjnych na terenie Ukrainy.
Zgodnie z początkowymi planami nazistów w 1941 r. pod Lublinem powstał obóz pracy dla kilkudziesięciu tysięcy więźniów. Wkrótce plany zweryfikowano – na obszarze 270 ha zbudowano Konzentrations Lager Lublin z dziesiątkami baraków więźniarskich, komorami gazowymi, piecami krematoriów, budynkami gospodarczymi i pomieszczeniami dla esesmańskiej załogi. Przez piekło Majdanka (tak zwykło się nazywać KL Lublin) przeszło według nowych danych ok. 130 tys. ludzi. Większość ofiar stanowili Żydzi. Ponadto więziono tu Polaków, Rosjan, Białorusinów, Ukraińców oraz obywateli kilkudziesięciu państw Europy.
W lipcu 1944 r. na Majdanek wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. Wycofujący się Niemcy zdołali jedynie podpalić krematorium. Obóz trafił w ręce Sowietów niemal niezniszczony. W barakach stacjonowały oddziały wyzwolicieli, swoje kwatery mieli tu także żołnierze Ludowego Wojska Polskiego. Kwaterujący, wespół z okoliczną ludnością dokonywali rozbiórki obozowych obiektów. Zimę 1944/1945 r. przetrwała zaledwie 1/5 budynków.
Redakcja, 6 października 2022 r.
