Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887) – autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej, mocno związany z Wołyniem i Żytomierzem. W ostatnim Kraszewski pełnił funkcję kuratora szkół polskich, dyrektora Teatru Żytomierskiego (od 1856) i Klubu Szlacheckiego, prezesa Towarzystwa Dobroczynności.
Pochowany w krypcie zasłużonych na Skałce w Krakowie.
W 2012 roku władze Żytomierza z niezrozumiałych powodów zdecydowały by przemianować Obwodową Filharmonię im. J.I. Kraszewskiego (były Teatr Polski) imieniem Rosjanina Swiatosława Richtera.
Сzy powróci?
Matuleńku, on nie wróci,
On pojechał w obcą stronę,
On zapomni i porzuci,
Biedne dziewczę opuszczone!
Patrzę co wieczór na drogę,
Patrzę na drogę co ranka,
Czemu zapomnieć nie mogę,
Albo zobaczyć kochanka?!
Rano jemu zbieram kwiatki
Wieczór czekam na jagody,
I stoję na progu chatki,
Zawsze sama, tak jak wprzódy!
W nocy ledwie pies zaszczeka,
Zrywam się, szukam oczyma,
A serce bije i czeka,
A jego nie ma i nie ma!
Może jutro… Jutro wschodzi,
Ja biegnę znowu na drogę
I jutro całe przechodzi,
Doczekać się go nie mogę!
O święty stróżu aniele!
Doprowadź go przez bezdroże,
A ja ci w naszym kościele,
Wianek i świecę położę.
