Barbarę Skargę w wieku 25 lat sowiecka władza skazała na zesłanie do obozu pracy. Była wówczas żołnierzem AK na Litwie.
O perypetiach losu jej obozowych przyjaciół, Gułagu i bezduszności stalinowskich katów, widzianych oczami młodej Polki opowiedział w Winnicy Dmytro Antoniuk, stypendysta programu „Gaude Polonia”, tłumacz książki autorstwa Barbary Skargi pt. „Po wyzwoleniu (1944-1956)” na język ukraiński.
10 maja w księgarni „E”, znajdującej się przy ulicy Sobornej w stolicy Wschodniego Podola zebrali się sympatycy kultury polskiej oraz twórczości Dmytra Antoniuka by posłuchać świadectwa katorgi w sowieckich obozach pracy i realiach życia w Polsce Ludowej.
Jak zaznaczył Antoniuk, nieludzkie warunki nie złamały Barbary Skargi. Kiedy wróciła do Polski, została filozofką i po upadku komunizmu doczekała się sprawiedliwości i Orderu Orła Białego z rąk władz III RP.
W książce, przetłumaczonej przez Dmytra Antoniuka, widzimy Gułag z punktu widzenia człowieka europejskiego o poglądach wolnych i demokratycznych. Wspomnienia Skargi są niemal reportażem z wydarzeń i szczegółową analizą zachowań ludzi. Razem z tym w książce „Po wyzwoleniu…” prawie w ogóle nie znajdziemy opisu życia samej autorki. Ona skupia się na opisach więzienia, łagru i pracy w kołchozie oraz zesłańców.
Ukraiński czytelnik w książce Barbary Skargi, przetłumaczonej przez Dmytra Antoniuka, może podobnie, jak w książce Sołżenicyna, po raz kolejny odczuć nieludzkie i bezwzględne podejście stalinowskiego reżimu do tak zwanych „wrogów ludu” i przenieść tę mroczną rzeczywistość na swoją własną rodzinę, spróbować pomyśleć: „Co bym zrobił w sytuacji, zdawałoby się bez wyjścia?”.
Słowo Polskie, 12.05.18 r.
lp
