Polski Instytut Pamięci Narodowej (IPN) oraz stworzony według jego wzoru ukraiński Instytut Narodowej Pamięci (UINP) porozumieli się w sprawie ponownej współpracy w dziedzinie najtrudniejszego z pytań we wspólnej polsko-ukraińskiej historii, określanego przez stronę ukraińską, jako „Tragedia Wołyńska” oraz nazywanego przez znaczną część Polaków – „Ludobójstwem na Wołyniu i we Wschodniej Galicji”.
Inicjatorem dialogu był UINP, który zaproponował polskim kolegom utworzyć grupę roboczą, składającą się z doświadczonych historyków z obydwu państw, którzy będą pracowali nad tematem stosunków pomiędzy Ukraińcami i Polakami w latach 1939-1947.
W liście Prezesa IPNu Łukasza Kamińskiego, skierowanym w odpowiedzi do Prezesa UINP Wołodymyra Wiatrowycza na jego korespondencję, mówi się, że „nasze swobodne i demokratyczne społeczeństwa są zdolne do szczerej, otwartej i opartej na prawdzie rozmowy o wspólnej przeszłości”.
Zgodnie z założeniami, nowy zespół polsko-ukraińskich historyków powstanie dzięki staraniom obydwu instytucji. Do jego składu wejdą znani fachowcy i badacze trudnego tematu z obydwu państw. Dokładny plan i „formuła” według, której będzie on pracował, zostanie wyznaczona przez zarząd tych Instytutów.
Polski oraz Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej doszły także do porozumienia w sprawie stworzenia wspólnej Księgi Pamięci, która będzie mieściła zweryfikowaną imienną listę ofiar polsko-ukraińskiego konfliktu w czasach II Wojny Światowej oraz pierwszych lat powojennych.
Utworzenie takiej listy zabitych ma ważne znaczenie nie tylko z punktu widzenia badania historii, ale przede wszystkim powinno stać się formą upamiętnienia ofiar konfliktu z obydwu stron oraz może pomóc w dojściu do zgody polsko-ukraińskiej.
Oprócz tematu „małych ludobójstw”, obydwie instytucje państwowe planują wspólnie opracować także szereg innych pytań – w tym morderstwo polskich oficerów w Katyniu, Charkowie i innych miejscowościach wiosną 1940 roku.
Słowo Polskie, na podstawie memory.gov.ua
GK
