https://turystyka.wp.pl
Polesie stanowi najbardziej na wschód wysuniętą krainę Brózdy Środkowej i jest ograniczone z północy Pojezierzem Litewskim, a z południa WyżynąWołyńską.
Wyżyny te na zachodzie zbliżają się ku sobie na dziale wodnym między Prypecią i Bugiem, na wschodzie rozchodzą się coraz bardziej: północna ciągnie się ku północowschodowi, południowa ku południowschodowi. W ten sposób Polesie ma kształt trójkątnej kotliny, która rozszerza się coraz bardziej ku wschodowi i za Dnieprem przechodzi w nizinę Rosyjską.
Kotlina Poleska pochyla się ku wschodowi, w tym też kierunku płynie główna rzeka tej krainy, Prypeć. Rzeka ta bierze początek na południozachodzie Polesia,w pobliżu Bugu, płynie początkowo w kierunku północnowschodnim, następnie po przyjęciu Jasiołdy(lewy dopływ), zmienia kierunek na wschodni i zachowuje go do Mozyrza. Stąd zwraca się nagle ku południowschodowi uchodzi do Dniepru. Lewe dopływy Prypeci dążą do niej z Pojeziorza Bałtyckiego i mają kierunek południowy.
Najważniejszym z nich jest Jasiołda, która łączy się za pomocą kanału Ogińskiego ze Szczarą, lewym dopływem Niemna. Prawy zaś dopływ Jasiołdy, Pina, rzeka błót Poleskich, z kierunkiem wschodnim, zbliża się źródłami doMuchawca i łączy się z nim za pomocą kanału Muchawieckiego.
Prawe dopływy dążą ku Prypeci z Wyżyny Wołyńskiej i mają kierunek północny jak Styr, Horyń, ze Słuczą i Uborć. Dopływy Prypeci należą do Polesia tylko swemi dolnymi częściami, które odznaczają się nieznacznym spadkiem; dopływy te dzielą się tu naliczne ramiona, obejmujące wyspy a brzegi ich są niskie, błotniste; podczas wysokiego stanu wód, rzeki te wylewają i tworzą miejscami jeziora.
Spodnią warstwę tej krainy stanowi glina nieprzepuszczalna, dlatego Polesie jest bardzobłotniste tak, iż w wielu miejscach koszenie siana odbywasię w zimie po lodzie; tylko tam, gdzie piasek tworzy wyniosłości, spotykamy miejsca suchsze, osady ludzkie i nieco ziemi ornej.
Na Polesiu jest jeszcze bardzo wiele lasów, stąd też pochodzi jego nazwa; tu również, zwłaszcza w północnej części nad Jasiołdą, żyją jeszcze bobry niespotykane już prawie nigdzie na zachodzie.
Ludność tutejsza, Poleszuki, jest mieszaniną Białorusinów i Małorusinów. Poleszuki zajmują się głównie przemysłem leśnym, łowiectwem i rybołówstwem; lecz w miarę osuszania błót, Polesie zmienia swój charakter i zamienia się w bujne pastwiska, a Poleszuk zajmujesię coraz bardziej hodowlą bydła i rolnictwem, głównie uprawą kapusty,która w tych wilgotnych ziemiach doskonale się udaje.
Polesie z powodu swej błotnistości ma utrudnioną komunikację, nawet w zimie jeżeli śnieg spadnie przed mrozami: błoto jest nie zamarzłe i koła grzęzną w rozmiękłym bagnie. Toteż jedyną dogodną drogę naturalną stanowi tu Prypeći jej dopływy.
Na tej drodze leży jedyne większe miasto Polesia – Pińsk nad Piną, między kanałem Muchawieckim, prowadzącym na zachód, kanałem Ogińskiego, prowadzącym na północ i Prypecią, prowadzącą na wschód.
W nowszych czasach przeprowadzono tu koleje żelazne na krawędziach wyżyn granicznych; biegną one od wierzchołka trójką kotliny z Brześcia Litewskiego i rozchodzą się coraz bardziej ku wschodowi; jedna biegnie ku północowschodowi na Mińsk i Smoleńsk druga ku południozachodowi na Berdyczów i Kijów.
Słowo Polskie na podstawie tekstu Anny Nałkowskiej „Geografia ziem dawnej Polski”, 1908 r., 30.06.18 r.
