W świetle latarni
wróciłem
na nasz brzeg morza
tutaj kiedyś
budowałem zamki
z wody naszych marzeń i piasku
a ty
zbierałaś białe muszelki
wyrzucane przez fale
którymi ozdabialiśmy komnaty
każdego ranka witaliśmy razem
brzask budzący się z brzasku
nieraz
mieszkały z nami nasze nadzieje
wieczorami
pisałem wiersze do ciebie
wszystkie były takie same
takbardzochciałbymbyćztobą
każdego roku jesienią
sztormy zabierały nam domy
często razem z nami
mieszkaliśmy wtedy
na dnie morza
i patrzyliśmy z lękiem jak
szalone żywioły wokoło się pieniły
wtedy
trzymaliśmy się mocno za dłonie
żeby fale
nie zabrały nam słów
takbardzochciałbymbyćztobą
i nas nie rozdzieliły
wiosenne burze
jakby na przekór jesieni
wyrzucały nas na brzeg
wtedy nocami
przy jasnych świetłach morskiej latarni
które w ciemnościach statki wiodą
czytałem ci
takbardzochciałbymbyćztobą.
Jerzy Marciniak, jesień 2020 r w Międzyzdrojach.
Akwarela: Piotr Marciniak
