Bitwa nad Niemnem zniweczyła ostatecznie bolszewickie plany zawładnięcia Polską.
15 sierpnia 1920 roku Armia Czerwona pod Warszawą została odepchnięta, ale nie zniszczona. Tuchaczewski zaczął odbudowywać siły nad Niemnem. Wojsko Polskie ponownie musiało stawić czoła zagrożeniu i ponownie uratowało kraj przed bolszewizmem. 67 000 żołnierzy polskich dowodzonych przez Józefa Piłsudskiego, Leonarda Skierskiego i Edwarda Rydza Śmigłego odniosło zdecydowane zwycięstwo nad 100-tysięczną armią Rosjan.
10 września 1920 r., w Brześciu nad Bugiem, Naczelny Wódz Marszałek Józef Piłsudski spotkał się z dowódcami 4 i 2 Armii oraz szefami ich sztabów i kwatermistrzami. Przedstawił im wówczas plan operacyjny następnej ofensywy, zwanej później w historiografii bitwą nad Niemnem.
Zadanie to powierzono dwóm grupom operacyjnym: 2. Armii gen. Edwarda Rydza-Śmigłego i 4. Armii gen. Leonarda Skierskiego. Pozostałe jednostki miały za zadanie wiązać siły bolszewickie. Bitwa była stoczona w dniach 20-26 września 1920 roku.
Zacięte walki rozpoczęły się pod Grodnem i Wołkowyskiem. Tymczasem grupie uderzeniowej udało się przeniknąć na tyły wroga i pokonać wojska bolszewickie pod Lidą. Miało to kluczowy wpływ na przebieg operacji: dzięki powodzeniu tej operacji udało się okrążyć nieprzyjaciela.
Po 6 dniach walk Armia Czerwona została zmuszona do odwrotu i poszła w rozsypkę. Wojna zaczęła przypominać pościg za maruderami, a zwycięskie Wojsko Polskie odbijało z czerwonych rąk miasto po mieście – Pińsk, Baranowicze, Mołodeczno, Mińsk, Korosteń.
W ręce polskie dostało się 40 tys. jeńców, 140 dział, dużo sprzętu i zapasów wojennych. Zwycięstwo w bitwie niemeńskiej miało olbrzymi wpływ na rokowania pokojowe w Rydze.
Sergij Porowczuk za: Nowe Miasto, 27 września 2020 r.
