Aleksandr Udowyczenko (po środku) oraz członkowie Sztabu 3-j Żelaznej Strzeleckiej Dywizji URL na pozycjach nad Dniestrem. Fot. Wikipedia
Około 26 czerwca 1920 roku odcinek 12. dywizji piechoty WP, która była w odwrocie przed napierającymi buddionowcami, został zwiększony przez odejście 18-ej dywizji piechoty na północ.
W związku z tym 53. pułk piechoty został zluzowany przez oddziały ukraińskie generała Udowiczenki, któremu podporządkowano 4-ą i 5-ą baterje, odbywające odwrót łącznie z oddziałami ukraińskimi z Baru przez Malczowce, Jarmolińce, Lanckoroń w warunkach bardzo trudnych, przechodząc w dniu 13 lipca przez rzekę Zbrucz w rejonie Kręciłowa do Husiatyna.
6-a baterja w końcu czerwca straciła łączność z dywizjonem z powodu wdarcia się kawalerii nieprzyjacielskiej i wraz z częścią 54-go pułku piechoty i kawalerią ukraińską atamana Frołowa odwrót odbywała samodzielnie aż do dnia 3 lipca do Koziarówki. Tam ona dołączyła do I batalionu 54-go pułku i stąd pod dowództwem kapitana Ocetkiewicza cała kolumna przez Harmaki, Zeniszkowce, Zinkowce, Sidorów przeszła Zbrucz, wchodząc do Husiatyna, gdzie nastąpiło połączenie całego dywizjonu.
Słowo Polskie za: Stanisław Turek, 1928 r., Warszawa, 1 czerwca 2020 r.
