Mszę żałobną o spokój duszy reżyserki filmów o Papieżu Janie Pawle II Tamary Elżbiety Jakżynej, znanej rosyjskiej dokumentalistki polskiego pochodzenia, która została zamordowana w Rosji w połowie marca, odprawiono 4 maja w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Moskwie.
Mszę celebrował generalny wikariusz archidiecezji Matki Bożej w Moskwie monsignore Siergiej Tymaszow razem z dyrektorem służby informacyjnej archidiecezji ojcem Kiriłłem Gorbunowem oraz kapłanami franciszkanami i salezjanami.
Przede Liturgią, w której uczestniczyli przeważnie przyjaciele i koledzy Tamary Jakżyny, podzielili się oni wspomnieniami o utalentowanej Polce. Telegram z kondolencjami skierował również Minister Kultury Federacji Rosyjskiej Władimir Medyński. Odczytano też kondolencje, które złożył arb. Paolo Pecci oraz nuncjusz apostolski w FR arb. Iwan Jurkowicz.
Tamarę Jakżynę wspominano jako wspaniałą twórczą osobę, która inspirowała powstanie wiele imprez, projektów, mówiono także o jej misjonarstwie, służeniu dwom kulturom – rosyjskiej i polskiej.
– W Polsce bronię Rosjan, w Rosji bronię Polaków – przytoczył jej słowa jeden z muzyków Rosyjskiej Państwowej Symfonicznej Orkiestry. Pani Tamara czuła się szczęśliwa po zakończeniu pracy nad filmem o Janie Pawle II, powiedziawszy: „Sumienie moje jest czyste, zakończyłam go”.
Anatolij Krasikow w imieniu Rosyjskiego Stowarzyszenia Jana Pawła II podkreślił, iż Tamara Jakżyna stała się symbolem wierności wysokiej kulturze, symbolem wierności Rosji i Polsce, dwom krajom, które mimo wszystkich trudności historii żyją obok i nadal będą obok żyć. Ponadto, wg niego, Tamara „stała się symbolem naszego życia codziennego, które jest dookoła nas”.
Kryminalizacja różnych instytucji rosyjskich, w tym i państwowych, w sposób tragiczny znalazła odbicie na jej losie. Tamara często gdzieś wyjeżdżała, „my zaś byliśmy tutaj i widzieliśmy jak żyjemy”.
Krasikow wyraził żal z powodu tego, że „nie uprzedziliśmy tego tragicznego morderstwa, że trzeba być ostrożnym człowiekiem, i w tym jest nasza wina”.
Monsignore Siergiej Tymaszow powiedział, że gwałtowna śmierć w sposób tajemniczy łączy nas z wydarzeniem wielkanocnym – śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa. Jednocześnie, przypomina ona o tych, którzy spowodowali tę śmierć. „Zabijając ludzie popełniają ciężki grzech, – powiedział kapłan. – Nie ma jednak grzechu, którego by Bóg nie przebaczył. Przebaczyć nie znaczy zapomnieć, natomiast znaczy to modlić się o skruchę samych zabójców, o to, że być może ta sytuacja, jak już zdarzało się w historii, stanie się zwróceniem do Boga. Wg ojca Siergieja, byłoby obrazą pamięci Tamary uważać, że nie chciałaby ona nawrócenia zbrodniarzy”.
Pogrzeb Tamary Elżbiety Jakżynej odbył się w tym samym dniu na cmentarzu Chowańskim.
W roku 2005 pojawił się jej film o Papieżu Janie Pawle II pt. „Nie lękaj się! Modlę się za ciebie!”, premiera ostatniego – „Papież, który nie umarł…”, odbyła się już po śmierci autorki. Jakżyna, reżyserka i scenarzystka, to autorka kilkunastu filmów dokumentalnych, w tym pierwszego rosyjskiego dokumentu poświęconego Janowi Pawłowi II pt. „Nie lękaj się, modlę się za ciebie!”. Dzieło to powstało w 2005 roku. Opowiedziała w nim o ekumenicznym nauczaniu polskiego papieża, jego związkach z prawosławiem i spotkaniach z Rosjanami.
Tamara Elżbieta Jakżyna zaginęła w połowie marca. Śledczy z grupy, która prowadziła dochodzenie w sprawie zaginięcia 70-latki, znaleźli jej ciało na peryferiach Moskwy. Poinformowała o tym telewizja LifeNews, powołując się na główny zarząd Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej w Moskwie. LifeNews zidentyfikowała zabójcę jako Igora Drozdowa, sąsiada zamordowanej. Został on zatrzymany we wtorek. Przed tygodniem policja zatrzymała dwóch mężczyzn, którzy próbowali sprzedać mieszkanie zabitej. Zeznali oni, że sprzedaż mieszkania zlecił im Drozdow.
O zaginięciu Jakżynej jako pierwsza 16 marca zaalarmowała jej przyjaciółka, zaniepokojona tym, że od dwóch dni nie odbiera ona telefonu. W tym samym dniu siostra zaginionej powiadomiła rosyjską policję o jej zniknięciu.
Tamara Jakżyna wiele czasu poświęcała promocji kultury polskiej w Rosji, przede wszystkim filmów. Prowadziła Klub Filmu Polskiego w Domu Kina w Moskwie, w ramach którego prezentowała najlepsze polskie filmy młodym filmowcom i studentom wyższych szkół artystycznych. Była kuratorem działu „Polska” w piśmie „Mecenat i Świat”. Przeprowadzała wywiady z polskimi reżyserami, pisarzami i muzykami.
Została zamordowana wkrótce po powrocie z kolejnego pobytu w Polsce.
Słowo Polskie, na podstawie informacji katolickich mediów, 10.05.15 r.
