W dniu 2 maja 12-a dywizja piechoty rozpoczęła dalsze działania na Rusawę, Zabokrzycz, Bortniki, Wyszkowce.
Rosjanie, cofając się, zajęli Fedorówkę-Tarasów, Wożnowce. Działanie to miało zabezpieczyć linję kolejową Mohylów-Zmierzynka-Winnica. Pomimo zmęczenia dywizjony 12-go pułku artylerii polowej, porozdzielane znowu do poszczególnych pułków piechoty maszerowały żwawo za nieprzyjacielem w następujących kierunkach: – z grupą północną płk. Wolgnera przy kolumnie 52-go pułku piechoty maszerowała grupa artylerji mjr. Axmanna w składzie II dywizjonu, 8-ej i 9-ej baterii, jako podgrupa kpt. Todta, z Woroszyłówki do Krasnego na linję Ułyha — Stojany, napotykając dopiero opór przeciwnika w Ujarzyńcach i Hucie Kraśniańskiej.
Miejscowości te zostały zdobyte o świcie następnego dnia przy skutecznem poparciu ogniem 4-ej, a później i 6-ej baterii. Bateria 4. zmuszona była trzykrotnie zmieniać pozycje z powodu silnego ostrzelania przez artylerię nieprzyjacielską.
Po zdobyciu Ujarzyniec prowadzono dalszy marsz na Sadki i Szpików, gdzie po przenocowaniu obydwa dywizjony przeszły z 52. pułkiem piechoty w okolice Jurkówki, Wyszkowce, gdzie dółączyła 7-a bateria por. Mysłakowskiego, która była przydzielona do 54-go pułku piechoty i przez Jaroszynkę w dniu 3 maja z Huty Kraśniańskiej bardzo skutecznie współdziałała w zajęciu Wapniarki.
Dywizjon I, przydzielony do grupy pułkownika Lindegoi, w kolumnie płk. szt. gen. Kukiela z 51. pulłkiem piechoty pomaszerował z Tarasówki przez Fedorówkę, zajmując na drugi dzień Strzelniki, Rachny Lasowe, 18-go znakomicie działały 1-a i 2-a baterie, przyczyniając się w wielkiej mierze do zwycięstwa.
W dniu 4 maja 3-a bateria pozostała, jako odwód dywizji, w Juljampolu. Jednocześnie nastąpiła demobilizacja roczników od 1894 i starszych, skutkiem czego pułk stracił bardzo wielu zdolnych podoficerów.
Dowództwo dywizji dowiedziało się, że na stacji kolejowej Wapniarka Rosjanie pozostawili bardzo dużo materjału kolejowego w postaci parowozów, wagonów i t. p. — i że nie mogą go wywieźć, ponieważ most kolejowy jest zniszczony. Wobec tego rozważano zaatakować w dniu 4 maja Wapniarkę 54-u pułkowi piechoty wraz z 2-ą i 7-ą bateriami. Na lewem zaś skrzydle miał działać drugi batalion 52-go pułku piechoty z 5-ą baterią, uderzając na wieś Kobyłówkę.
Następnego dnia Wapniarka została zajęta. Zdobyto tam jedno działo, 5 parowozów i wiele wagonów z materjałem wojennym. Baterie w tych dwóch dniach miały bardzo wiele pracy, szczególnie z pociągami pancernymi, które jednak pod celnym ogniem wycofały się. Baterie 2-a i 7-a pozostały na pozycji obok stacji kolejowej Wapniarka, baterja zaś 5-a w Kobylówce.
W dniu 7 maja 4-a bateria przeszła z Siełnicy do Bortnik, z Siełnicy działała 6-a baterja, zaś 5-a baterja przeszła z II batalionem 52-go pułku piechoty do Tulczyna, który został opuszczony przez nieprzyjaciela.
Jednocześnie w tym dniu zajęto i Bracław. W tym rejonie baterie II dywizjonu pozostały do 14 maja 1920 roku.
Słowo Polskie za: Stanisław Turek, 1928 r., Warszawa, 16 marca 2020 r.
lp
