16 kwietnia w Żytomierskiej szkole nr 36 odbył się Wieczór-Requiem, poświęcony Bohaterom Majdanu, tak zwanej „Niebiańskiej Sotni”. Uroczystość została zorganizowana przez Polskie Centrum Edukacji i Nauki w Żytomierzu oraz Żytomierski Teatr Polski im. J. I. Kraszewskiego. Data przedsięwzięcia, przypadająca na Wielki Tydzień, została wybrana nie przypadkowo. Organizatorzy wierzą, że ci, którzy zginęli na Majdanie będą mieli możliwość zmartwychwstać, tak samo jak Jezus Chrystus.
„Niebiańska Sotnia” – to ponad 100 osób, zabitych podczas konfrontacji pomiędzy pokojowymi protestującymi i milicją, wykonującą zbrodnicze nakazy Janukowicza na Majdanie w lutym 2014 roku. Większość bohaterów zginęła głównie od kul snajperów, strzelających, nie zależnie od tego kto był na celowniku – medyk, student czy dziennikarz. To wielka tragedia dla całej Ukrainy. Wszyscy bohaterowie na pewno zasługują na wieczną pamięć i szacunek.
Wieczór-Requiem zaczął się z minuty milczenia po tragicznie zmarłych. Prezes Polskiego Centrum Edukacji i Nauki Natalia Szumlańska oraz dyrektor Teatru Polskiego Mikołaj Warfołomiejew, który wystąpił w roli prowadzącego koncertu, opowiedzieli o tragedii, zaprezentowali zdjęcia oraz wideo z Majdanu. Słuchacze kursów języka polskiego w Domie Polskim w Żytomierzu oraz członkowie organizacji recytowali wiersze o ofiarach starć w Kijowie w językach ukraińskim i polskim, przekładu których na polszczyznę dokonała pani Natalia Szumlańska.
W trakcie przedstawienia w Żytomierzu zabrzmiała znana łemkowska pieśń „Płynie kacza…”, najbardziej znaną aranżację wykonał lwowski zespół „Pikardijska tercja”. W szkole nr 36 tę piosenkę wykonała Krystyna Diaczenko, absolwentka jednej ze szkół muzycznych miasta. W trakcie wykonywania pieśni odbyła się inscenizacja przedstawiająca radość, szczęście oraz tragedię matki zaginionego młodzieńca. Mistrzowskie wykonanie scenki jeszcze bardziej pogłębiło uczucie żalu oraz smutku każdego obecnego na sali i nikt już nie mógł powstrzymać łez.
Wśród zaproszonych gości była także pani Irena Krywakowska, mama 5 dzieci, odwadze której można pozazdrościć bowiem ona pojechała na Majdan jako pielęgniarka i uratowała życie wielu ludzi. Irena na własne oczy widziała ludzkie tragedie i śmierć tych o których nie można zapomnieć. Pieśn „Podaj rękę Ukrainie”, autorstwa polskiego zespołu „Taraka” napisaną na znak solidarności z Euromajdanem zakończyła przedstawienie, zostawiając w duszy obecnych na sali ziarenko wiary i nadziei, że nie jesteśmy sami w naszej walce.
Imiona zabitych, którzy na zawsze weszli do szeregów „Niebiańskiej Sotni” musimy pamiętać zawsze, ale o wybaczenie jest jeszcze o wiele za wcześnie, bo walczyli oni o naszą wolność, o naszą przyszłość a ci, którzy mordowali Bohaterów Majdanu do dziś chodzą na wolności.
„Największym męstwem jest żyć! Opowiedzcie dzieciom o nich, dzieciom dzieci opowiedzcie o nich!”
Tatiana Denisewicz, bwp
Zdjęcia z uroczystości
{morfeo 561}
