Kościół katolicki szczególnie wspomina Świętego Benedykta na początku drugiej dekady lipca. Patron Europy, tak go nazywają na całym świecie, jest dobrze znany także w Żytomierzu, gdzie funkcjonuje opactwo zakonu Świętego Benedykta.
11 lipca kaplica Niepokalanego Poczęcia N.M.P., która znajduje się na terytorium klasztoru, została wypełniona po brzegi wiernymi z Żytomierza oraz duchowieństwem. Mszę Świętą celebrował ks. Oleksji Samsonow – dyrektor ukraińskiej edycji Radia Maryja.
Klasztor w Żytomierzu jest jedynym klasztorem benedyktyńskim w Ukrainie. Siostry benedyktynki, które naśladują w swoim życiu Świętego Benedykta, harmonijnie jednoczą pracę z modlitwą. Mury zakonne znajdują się na wzgórzu, z którego widać całe miasto. Na placu przed klasztorem mieści się piękna jaskinia Św. Benedykta, w której panuje całkowita cisza. Liczni turyści i mieszkańcy Żytomierza chętnie tutaj wpadają i oddają się cichej modlitwie, wzmocnionej napisami na ścianie. Klasztor benedyktynek jest swoistą oazą dla żytomierzan, miejscem odpoczynku. Siostry podejmują pracę z młodzieżą, dziećmi i parami małżeńskimi. Szczególną opieką otaczają dziewcząt. Z modlitwy i adoracji, z więzi z Jezusem czerpią siłę do posługi apostolskiej.
Święty Benedykt jest uważany za reformatora życia zakonnego w Europie. Główną cechą jego działalności było przestrzeganie „złotego środka” – to znaczy służyć i wielbić Boga. „Módl się i pracuj” − ora et labora − te słowa były mottem życiowym patrona Europy. Dbałość o kult liturgicznym, wiedza i wykonywanie liturgii wyróżnia benedyktynów na tle innych zakonów do dziś. Dobrze znany wszystkim wyraz „przypisuj Bogu wszystko, co znajdziesz w sobie dobre, a wszystko złe przypisuj sobie” też należy do zasad życiowych Św. Benedykta.
W roku 1947 papież Pius XII nazwał Św. Benedykta „Ojcem Europy”, uznając go patronem jedności Starego Kontynentu. Było to w tym momencie historii, kiedy lecząca rany po wyniszczającej wojnie ludzkość, zagrożona była ekspansją bezbożnego komunizmu.
W 1964 roku, Ojciec Święty Paweł VI ogłosił św. Benedykta głównym patronem Europy. Papież tak pisał w Liście Apostolskim, w którym nadał zakonodawcy ten tytuł: Bardzo słusznie sławimy świętego Benedykta, opata, jako zwiastuna pokoju, twórcę jedności, nauczyciela publicznych obyczajów, a szczególnie jako herolda religii chrześcijańskiej i założyciela życia mniszego na Zachodzie.
Tam, gdzie szli benedyktyńscy misjonarze, stawiali najpierw Krzyż. Bardzo ważnym elementem życia benedyktyńskiego jest znak krzyża w formie błogosławieństwa. Krzyż to także znak ewangelizacji, której wciąż potrzebuje Europa.
Z kolei pług, to symbol pracy fizycznej. Pierwsi benedyktyni pracowali często przy karczowaniu lasu, osuszaniu bagien, uprawie roli. Byli znakomitymi ogrodnikami. Wiedzą dzielili się z ludźmi, wśród których przyszło im żyć.
Księga to ostatni ze wspomnianych symboli. Klasztory benedyktyńskie stały się bezcennym ogniskiem pracy umysłowej. Europa stała się chrześcijańską przede wszystkim dlatego, że synowie św. Benedykta dali naszym przodkom wszechstronne wykształcenie. Uczyli ich nie tylko sztuki i rzemiosła, ale przede wszystkim wpajali im ducha Ewangelii. Coraz liczniejsi byli w klasztorach pisarze, którzy godzinami przy pulpitach prowadzili wielkie i żmudne dzieło przepisywania. Około dziewięćdziesiąt procent ocalonego dorobku antycznego przyszło do nas za pośrednictwem opactw benedyktyńskich.
Następca Jana Pawła II kard. Joseph Ratzinger obrał imię Benedykt. „Święty Benedykt z Nursji swoim życiem i dziełem wywarł zasadniczy wpływ na rozwój cywilizacji i kultury europejskiej.
Olena Denysiewicz
Zdjęcia z świętowania Dnia Św. Benedykta w Żytomierzu
{morfeo 617}
