Miasto Odrowążów i królowej Bony

Panorama Baru z góry Bony Sforzy

Miasto królewskie Bar zostało lokowane w 1453 roku z relokowaniem w latach 1538–1540 w województwie podolskim I Rzeczpospolitej.

Do połowy XVI wieku w miejscu dzisiejszego Baru znajdowała się wieś Rów, należąca wówczas do rodu Odrowążów. Stanisław II Odrowąż i jego żona księżna Anna zostali pozwani przez królową Bonę Sforzę za obrazę majestatu, w konsekwencji wyrokiem sądu zostali pozbawieni w lutym 1537 roku Rowu, który został przekazany królowej Bonie. Bona Sforza na pamiątkę swojego rodzinnego księstwa-miasta Bari we Włoszech przemianowała Rów na Bar.

Najważniejsze wydarzenia z historii średniowiecznego Baru:

1538 – przywilej króla Zygmunta Starego na budowę zamku w Barze
1540 – przywilej króla Zygmunta Starego na założenie na surowym korzeniu miasta
1540 – Zygmunt I Stary nadał osadzie prawa miejskie magdeburskie, a starostą barskim został Bernard Pretwicz, który na zamku w Barze założył bazę operacyjną przeciwko Tatarom.
1542 – burgrabią zamku w Barze był Stanisław Bagieński
1565 – starosta drohobycki Wojciech Starzechowski na polecenie króla rozpoczął w północnej części miasta budowę nowego murowanego zamku z czterema basztami. Na ten cel przeznaczono 1000 florenów ze skarbu królewskiego
1566 – przywilej króla Zygmunta Starego regulujący organizację rozbudowy zamku.

Słowo Polskie na podstawie informacji Wikipedii, 2 marca 2019 r.

lp