Kim był Kazimierz Gliński? Na to pytanie dzisiaj nie potrafi odpowiedzieć żaden mieszkańców Wasylówki pod Kijowem oraz Berdyczowa, gdzie znany polski poeta i powieściopisarz spędził znaczną część swojego życia.
Pochodzący z polskiej rodziny ziemiańskiej, syn Ludwika Glińskiego urodził się 13 czerwca 1850 roku na terenie dzisiejszego obwodu kijowskiego we wsi Wasylówka. Rodzina Glińskich przeniosła się do Berdyczowa, gdzie młody Kazimierz ukończył szkołę średnią. Następnie losy zaprowadziły go do Krakowa, gdzie Gliński podjął naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim (wydział historyczno-naukowy).
W 1873 roku Kazimierz przenosi się na stałe do Warszawy, wiele czasu spędza w Nałęczowie, gdzie umiera w 1 stycznia 1920 roku.
Po śmierci na budynku nałęczowskiego szpitala znalazła się tablica upamiętniająca Kazimierza Glińskiego. Ale na terenach, gdzie Gliński spędził 18 lat swego życia, o wybitnym pisarzu, poecie i dramaturgu nie wie nikt, oprócz garstki naukowców, badających dzieje Polaków na terenach zaboru rosyjskiego.
Na przestrzeni 30 lat za życia Glińskiego w Polsce zostało wydanych dziesięć książek z jego balladami, powieściami i bajkami. Swoje utwory Gliński pisał pod pseudonimem twórczym Kazimierz Poroh.
1 stycznia 2015 roku mija 95. rocznica śmierci wybitnego syna Kresów I RP. Zaprezentujemy czytelnikom „Słowa Polskiego” fragment „Bajek Niekrasickiego” wiersz „Czapla i ryby”:
