Obrona Twierdzy Brzeskiej przed Niemcami była dramatycznym aktem na początku II wojny światowej. Polski garnizon twierdzy przez kilka dni bohatersko powstrzymywał ataki Wehrmachtu pod dowództwem Heinza Guderiana.
Obroną twierdzy dowodził generał brygady Podolanin Konstanty Plisowski.
Wojskowa kariera Konstantego Plisowskiego rozpoczęła się w innej fortecy, dokładnie tam, gdzie Tadeusz Kościuszkо miał kwaterę w latach 1790–1791.
Urodził się na Podolu w Nowosiółce w powiecie bałckim, a swoją służbę rozpoczął od kornetu w 12. pułku Achtyrskim w Międzybożu. Przed pierwszą wojną światową miał już stopień rotmistrza, dowodził szwadronem husarii.
Po upadku Imperium Rosyjskiego wstąpił do Wojska Polskiego jako oficer kawalerii.
Atak Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 r. Plisowski odpierał na czele obrońców Twierdzy Brzeskiej. W nierównych bitwach garnizon odparł wiele ataków, ale musiał się wycofać. 22 września w Brześciu Litewskim odbyła się niesławna wspólna parada Wehrmachtu i Armii Czerwonej, podczas której Niemcy oddali miasto i fortecę swoim sojusznikom, bolszewikom.
Po opuszczeniu Twierdzy Brzeskiej Konstanty Plisowski po krótkich bitwach z Niemcami i Sowietami dostał się do sowieckiej niewoli. Padł jedną z ofiar zbrodni katyńskiej, został zastrzelony w Charkowskim NKWD w kwietniu 1940 r. z ponad 3000 polskimi oficerami.
Igor Zapadenko, zastępca dyrektora Państwowego rezerwatu “Międzybóż”, 18 września 2019 r.
lp
